Samen voor Stichting Still, in naam van Nolan

Samen voor Stichting Still, in naam van Nolan

Samen voor Stichting Still, in naam van Nolan

Op 13 september 2025 veranderde ons leven voorgoed. Terwijl ik aan het werk was, paste Nolans papa op. We logeerden op de boerderij van opa en oma, die op vakantie waren. Nolan sliep nog rustig op bed. Papa verzorgde de dieren en had eerder nog gecontroleerd dat Nolan veilig lag te slapen. In de korte tijd dat hij de dieren verzorgde, is Nolan van het bed gevallen of gekropen en tussen het bed en de radiator terechtgekomen. Daarbij is Nolan gestikt.

Er volgde een lange reanimatie, waarbij hij nog een hartslag had. Toen ik Nolan zag liggen, wist ik diep van binnen al dat het niet goed was, maar toch hield ik me vast aan hoop. Met grote angst zijn we vooruitgegaan. Nolan werd door de traumahelikopter naar het UMCG gebracht. Wij werden begeleid door de politie met sirenes en zwaailichten. De rit duurde slechts enkele minuten, maar voor ons voelde het als een eeuwigheid. Het Mobiel Medisch Team (MMT) meldde dat Nolan nog leefde, maar het er niet goed uitzag. Ik zei nog: “Maar hij heeft een hartslag, het komt goed,” tegen beter weten in.

Die nacht was zwaar. Nolan werd behandeld met meer dan tien infusen, een bloedtransfusie, beademing en allerlei andere medische handelingen. De minuten dat we hebben geslapen, zijn op één hand te tellen. We hebben de nacht vrijwel volledig bij Nolan doorgebracht. De artsen waren eerlijk: “Het ziet er niet goed uit, er is nog geen enkele hersenactiviteit.” Helaas veranderde dit niet. Nolan zou niet meer bijkomen.

Na vele echo’s en overleg met de artsen moesten we het besluit nemen de beademing te stoppen. Zijn hartslag ging omhoog en zijn organen vielen uit. Stichting Still werd gebeld en Mariska kwam naar ons toe om kostbare herinneringen vast te leggen. Toen besloten was de beademing te stoppen, kwam Hein foto’s maken tijdens het overlijden van Nolan. Op 14 september is Nolan om 13.50 uur overleden, in mama’s armen.

Wat volgde, was een hectische week. Het regelen van de uitvaart van je eigen kind gaat aan je voorbij. Nogmaals kwam Mariska langs om foto’s van ons te maken met Nolan, maar ook van zijn twee broers samen. Op 23 september 2025 is Nolan gecremeerd, waarbij Hein wederom aanwezig was. Volledig vrijwillig. Het is een bijzondere vaardigheid om afscheid in zulke verdrietige situaties vast te leggen. De waarde van deze foto’s is onbetaalbaar, maar tegelijkertijd zo kostbaar.

Stichting Still werkt met vrijwilligers en is 24/7 bereikbaar voor ouders die in een verdrietige periode afscheid moeten nemen. Zij leggen voor iedere ouder kostbare en onvervangbare herinneringen vast die voor altijd blijven. Wij hebben een mooi bedrag gedoneerd, maar het geld raakt ook een keer op. Je hoopt dat niemand ooit zoiets hoeft mee te maken, maar als het wel gebeurt, wil je alles doen om deze herinneringen vast te laten leggen.

Daarom vragen wij jullie, als ouders die beseffen hoe belangrijk Stichting Still is, om een donatie te doen. Elke euro telt en helpt deze bijzondere mensen hun werk voort te zetten.

Donaties

  • 03-10-2025
     - 
    € 25,00
      -  
    door Anoniem